ευτυχώς

Afred Kubin

με
ηδονές
των εραστών
σου
πυροβολείς

και αφήνω

το βλέμμα ανοικτό,
για τους
τροχούς
που μετακινούν
τις ώρες,

πότε ήταν ο θάνατος της μέρας;

στεκόμουν
στην οθόνη του σκοταδιού
και παρατηρούσα
τις
τροχιές,

ευτυχώς,

που η πόρτα
μου,
ανοίγει μόνο στο
κενό

AlexMil (161)