ας περιμένω

Michael Cheval από Surrealismo

ήμουν
απένταρος,
είχα την αφίσα του σκοταδιού
και τα
ρούχα ανάποδα,

μέρες
πολλές,
πίσω
από το παραμύθι των φρουρών
και να γίνομαι,
στόχος των πτηνών,

και

να θέλω
να πάω στην κόλαση,
για να δω αν υπάρχει παράδεισος,

όμως,

με καταδίδουν οι λέξεις,
δεν τις πίστωσα
υποσχέσεις,
άρπαξαν μόνο από περαστικούς,
οίκτο ελευθέρας
κοπής,

έτσι,

λιμνάζω
στις γουλιές
της πρωινής  βροχής,
κρύβω,
τους αναστεναγμούς
από τη  λογοκρισία  των κοπαδιών

και

περιμένω,
στην ουρά για το φεγγάρι:

μια δόση
από ρουφηξιές,
κάρτες
από δεύτερο χέρι
και μερικούς χρησμούς
με το κιλό,

για να μη ξεχνώ επιθεωρήσεις:
σε φιλιά της ζωής,
αεροστεγώς
κλεισμένες,

για να μη φοβάμαι,  
που δεν κατέχω βωμούς με αποδείξεις,
ούτε προμήθειες
να εξέχουν
σε  κοντάρια
πατριδολατρείας

και

περιμένω,
μικρά πράγματα,
άθλια,
τη ψυχή μου να σώσουν.

© AlexMil   (99)  

το πλεονέκτημα

Remedios Varo από Surrealismo

έφτυνε
τις λέξεις, 

μαζεμένες ήταν,
σε  καρτελάκι με τιμή

και μετά,

ρουφούσε το βλέμμα
σου,
για να ζητήσει
το ποτό
της μοναξιάς,

κοίταξες

το σκελετό της,
μάζευε αρτηρίες από εύκαιρες σάρκες,
φαίνεται,
το αίμα της τρυπούσε,
με σπέρμα κακών
λύκων, 

υπήρχε
το πλεονέκτημα,
θα πέθαινε οπουδήποτε,

κόντρα

στον άνεμο,
μόνο για να έχει τη σιωπή:

στο ένα
σφηνάκι
μετά το άλλο    

© AlexMil   (98) 

το κόλπο

Remedios Varo από Surrealismo

απέναντι,
ένας
σωρός σκουπιδιών,
σάπιζε

και η τζαμαρία,

καθρέπτιζε ανάγκες:

θολά

θηλυκά,
αναζητώντας ενοίκους  

 
και

το
πιάτο μου
κοιτούσα, 
έμοιαζε μεταχειρισμένη η τροφή,

από

χέρια προσευχών,

έτσι

φίλε θεέ;
είναι το κόλπο;

πίστη να γράφω

και συ,
τους ισχυρούς να προσκυνάς;

© AlexMil   (97)