με ζάρια

David Silva από Surrealismo

 και τραβάς
το φεγγάρι με τις κλωστές,
το βυθίζεις
στις μάρκες της
ζωής,

γιατί,

παίζεις
χωρίς μάσκες:

ένα δένδρο ανασταίνεται  χωρίς μάρτυρες

και συ,

παλεύεις
στο μάρσιπο του μαύρου,
χωρίς
σφαίρες, 

έτσι,

για να κερδίζεις στο μπέρδεμα
των μαχαιριών,

όμως

ο δρόμος,
στον έμαθε από παιδί
ο θάνατος,
είναι
χωρίς χάδια,

συνεχώς,

σε κυνηγούν αγέλες 
ζωντανών

AlexMil (140)