ικεσίες

το χέρι
αισθάνθηκα
άγνωστο,
να φυτρώνει
στη ραχοκοκαλιά
της νύχτας

και τα μάτια,
χωρίς οξυγόνο
να κοιτούν βάναυσα
το φοβισμένο μου αίμα, 

μέσα από τους

κόκκους
της αυγής,
στην ερημιά της μέρας,
η στερνή λεπίδα,
τις ικεσίες αγνόησε,
στη πρέζα βούτηξε των ιαχών,
τους άφησε
να με τρώνε,  

κι εκεί κοντά,
στων πελατών το αλάθητο,
τον ευνουχισμό μου
εκτέλεσε,
ως απαραίτητη
ανάγκη

© AlexMil   (7)