αποδόμηση

Thomas Bossert

ιστορία
τσίρκου
στην ιδιοφυία του φωτισμένου
υγρού

και ηλιθιότητα,
να ξέρεις το τέλος του τοίχου:

κερδίζεις
τις αλυσίδες  
του πιθήκου
σου,

γέμισα
και εκτόξευσα,

ήταν και η σειρήνα της γυμνής
σάρκας
που
απαιτούσε
προσοχή:

η δενδροστοιχία με όνειρα

κι έσφιγγε
το ποτό,
τον ιδρώτα στα μάτια
και το μαχαίρι,
σκάλιζε τα σπλάχνα του βελούδινου
καναπέ,

ήταν

το παράξενο,  
που γινόταν φόβος,
στον
καμβά της επίγειας
κόλασης
   

AlexMil (177)