άκου τώρα

Alfred Kubin

πως
νόμιζες;

μπορούσες να ξεχάσεις  

με λέξεις
που τυραννούσαν
το χρόνο μας;  
τρύπωναν, 
στις φόδρες της ψυχής
και έβαζαν τύμπανα της τιμωρίας
να ρυθμίζουν
το ψύχος
του αίματος,

άκου,

το σκουλήκι
είναι αθόρυβο:
σημαίνει,
δεν έμαθες για τους οιωνούς της σιωπής,
πάψε να δακρύζεις
λοιπόν, 
για το χώμα που έθρεψες,

δεν
θρηνούν
οι σκοπευτές,
πιθανόν ούτε και τα θύματα,

γι’ αυτό,
στήσου στο στόχαστρο,
για να δεις
τι σημαίνει συσσίτιο
στην
ουρά
της ανεργίας:
της τροφής και του έρωτα.  
 
AlexMil (181)