κούραση

Raymond Douillet

μάτια
φθαρμένα,

στο χαλασμένο δόντι του καιρού,
γιατί;

το πρόσωπο φεύγει προς το Νοτιά της πύλης,
στις μούσες που υποφέρουν,

δεν γίνεται,

θα αποδεχθώ το ταξίδι στο πεζοδρόμιο,

μετά τη στροφή του
ξεχασμένου  
κυπαρισσιού

κι ας

ξεμακραίνει το αίμα της,  
οι μέρες να πέφτουν
συνεχίζουν

και τα κουρασμένα παπούτσια,

ζητούν
το τελευταίο τους
ταξίδι

AlexMil (178)