το κύμα

Roberto Matta

γαιώδης
σιωπή,
σχεδόν στη λάσπη της γιορτής,

το σκοτάδι,

περνούσε από την τιμή των ματιών
της,

θέλεις φωτιές; 

και κοίταξε
την επί όρους ομιλία:
απέναντι,
στο ξέστρωτο πρωινό
η επαλήθευση
του μίσους,

τι κερδίσαμε από την έρημο της αναμονής;

μόνο λέξεις
γυμνές
στη λαιμαργία του αίματος 

και η βραχνή
σιωπή
της ανάσας της,
να ψιθυρίζει
την αποπλάνηση του φόβου:

απέναντι,

οπλισμένο το κύμα,
ερχόταν
καταπάνω τους

AlexMil (173)