επίμετρο

Nicoletta Ceccoli από Surrealismo

λάθη,
έσταζαν
από αφορμές,

σταθμοί

διανυκτερεύοντες,
σε φώτα με άψητες γεύσεις

και φανταζόμουν
παιδιά,  

γερασμένα
στα εγκαίνια
του σκοταδιού:

ήταν
η σάρκα μου,
κουρελιασμένη  

και το όπλο κοιτούσες

στα μάτια,

είχες

στα δόντια,
ματωμένη τη διαφυγή,

έσβηναν

και οι κτύποι  του άστεγου
επίμετρου:
σάρκες
ψώνιζες μισοτιμής    
 

και
οι δαίμονες,  
να μου δανείζουν αίμα,
το τέλος σου
για να
ζω. 

© AlexMil   (80)