σχεδόν πεθαμένοι

Νicoletta Ceccoli από Surrealismo

σκέψεις
σε
ψίχουλα

κι έτριβα
με το μισόκλειστο μάτι,
παγωμένες
εικόνες
με τους ζεστούς
σταυρούς:

λυσσάει  ο χρόνος με τ’ αγάλματα,

δύσκολα
τα πεθαίνει

και ξέρεις,  

οι τρίχες
ζουν ελεύθερες,
όταν είσαι  άστεγος

και γέλασα,

έμαθα να ξέρω για τα ασφαλή όνειρα
και τώρα,
εκπαιδεύομαι
με μισοπεθαμένους
δίπλα,  

τράβηξα

το σχοινί
και όλοι τράπηκαν σε φυγή, 

έριχνα 

το φεγγάρι. 

© AlexMil   (83)