αυτόχειρας

Alfred Kubin

 

ένας
δρόμος,
διορίστηκε

και κύματα πιθανοτήτων,
έκαιγαν
σκοτάδια,

ημικρανίες,

τρυπούσαν
από τη πόρτα του αίματος,   

δεν θα την

ξανακλείσει:

αυτόχειρας,

στη τέφρα,

η βοή της κατάρας του:
το φρενάρισμα

και οι σπασμοί,
να γελούν στο δέρμα, 

όλα,
σχεδιασμένα από θεούς ανώνυμους,

και η

φυσαρμόνικα,
σκόρπισε λυγμούς  

είχε

μόλις,
προηγηθεί
ο θάνατος,

© AlexMil   (41)