χωρίς

Αmedeo Modigliani

ένα
χαρτί,
πεινασμένο
για  λέξεις,
στο σαλούν των εντόμων,

στο

κοντινό χέρι
κάρφωσα
το είδωλο της σιωπής,
ήθελα
άδειο
τον καθρέπτη,

δεν

έγραφα
για μέλλον στο αίμα,
μόνο τις
σκοτεινές
αφηγήσεις
των περαστικών
κοπαδιών    

κι έβλεπα,
στόματα αόρατα,
σε αίθουσα
αναμονής
να ψωνίζουν. 

© AlexMil   (59)