ζεις

Lucien Coutaud από Surrealismo

 

ζεις,
ένας ηλίθιος,

ένα μικρόφωνο
και παζαρεύεις την εμπιστοσύνη σου,
σκλαβώνεις,
σε τρύπες του αστικού
τις δαχτυλιές σου,
θέλεις και οργασμούς,
στις ουρές των επιδομάτων
και ερωτεύσαι τους τρελούς των νυφικών,
τους φύλακες
των τοίχων σου,
τους γυμνούς ταχυδρόμους
της πολιτικής,

ζεις,

ως ιδρώτας,
στη γραμμωτή ρόμπα σου,
ντίσκο
με μπλάνκο
και αλογοουρές σε επιδοτούμενα σεμινάρια της εφορίας,
έτσι, για
το μεταλλικό νερό
του βραδινού πηδήματος,
για το πλύσιμο
του κώλου σου,

ζεις,

ως  ψηφοφόρος,
στην κάντιλακ  του Έλβις,
στον κρατήρα,
με τις ροζο - κόκκινες κουνουπιέρες,
ένα γερασμένος
ωραίος,
με τριλογίες ποιητικές,
που μαλακίζεται στα τραμ του συνωστισμού,
με αναρριχήσεις,
σε κρεμασμένες ρόγες
και σουφρωμένες
κοιλιές,

πουλώντας δόσεις,
για λίγες
κραυγές·

ζεις,

ένας έξυπνος
πιστεύεις;

 © AlexMil   (66)