το συμπόσιο

 

από Surrealismo

τα σπίτια
χοροπηδούν,
ώ
ναι,

το ξέρω,

είμαι αυθεντία στο θάνατο,

βοηθούν

και τα
ντραμς,  
συγχρονισμένα,
σε αναπνοές αδέσποτων,

πήρε

από κάδο
δημόσιο,
ένα
φωτοστέφανο,
είχε στη λάμψη του σφαγές

και

το πλήθος
κοιτούσε,
γεύσεις μασούσε ένοχες,
χλεύαζε:

ένα συμπόσιο

αρχαίο,
στο πεζοδρόμιο των  στυλ,
από κάποιον,
χωρίς συνείδηση:   

την
τρέχουσα.

© AlexMil   (67)