αόρατες μαύρες κουκούλες

στις
χημικές ενώσεις
του χρόνου,
στην
ηφαιστειογενή
λάσπη της λύπης μου, 

όντως, 
η ορθοδοξία του ματιού,
ως
ξεραμένη
υπόγεια θάλασσα
πάνω
στο σεντάν
προς την ψευδή συνείδηση:
ταξιδεύει,

το μυστικό από τον άμβωνα των δακρύων;

στην

αφή των πλήκτρων,

γρατζουνίζονται
αναξιόπιστοι
οργασμοί,  
από χαρτονομίσματα ντροπαλών χειλιών,
με λέξεις πρωτόγονες,
από πιστωτικές
σπορές
σπερμάτων
   
alexmil (331)