ξανακοίταξε μπροστά

βγήκε
από μέσα
μου,
το φάντασμα των περασμένων
και μου
έδωσες το τέλος 
στα κουρασμένα σου
μάτια,

δες μου είπες,   

στάζω
ένα δάκρυ
για την τελευταία νύχτα
και ακόμη
ένα
το μοιραίο,
για το πρώτο σου
φιλί

και

μας πήρε η σιωπή,
ήταν η βροχή
που
ξεκαθάριζε
τις λέξεις

alexmil (309)