αδιάφορος

φυλάκισαν τον ιδιοκτήτη των ματιών του

φαινόταν,

από την κονσόλα της ψυχής,   

έφτυναν μπαρούτι,
θυμωμένα
τα φτερά αγγέλων
και οικογένειες
από κούκλες,
τα μάτια
κρατούσαν ορθάνοιχτα, 

για να μυρίζω,
τις χαμένες
σκέψεις,
στο καμένο πλαστικό των πιθανοτήτων
μου,

με είδα,

κρυμμένος
στο μπουκάλι της αδιαφορίας,
στη σακούλα
που φούσκωνε
από τα χαμένα όνειρα,
στο φως,
που το χρόνο μου πουλούσε  
στις συρματένιες
σκιές,  
στους εφιάλτες,  
με το φιδίσιο τους μπαστούνι

κι έκανα,

αυτό που μου δίνε το κουρασμένο μάτι,
τα καλοκρυμμένα
χάιδευα
όνειρα,
συνομιλούσα με τα δάκρυα
και
σιωπούσα
στους φόβους:

στις περαστικές
ανταύγειες   

alexmil (317)