ορθωμένα δάκτυλα

με
τις μολότοφ
από
ιδρωμένο
αίμα,  

 
την νύχτα έκαιγες

και

γυάλιζαν
τα φαλακρά μάτια
τους,
από ένα
στα γρήγορα,
με
ρόπαλα
και αέρια 

 και
η μυρωδιά εκείνης, 
τις φωνές
σου
έφτιαχνε
και αγρίευε το χέρι:

αντίλαλοι

στη φωτιά του χρόνου,
παγίδα
από το θεό,  
ο θάνατός
σου

alexmil (335)