έκανες
το άλμα | από βατήρα στο φεγγάρι | ήταν η πισίνα απ’ όνειρα | στο μετρό
της νύχτας | στην αυτοσυγκέντρωση της λύπης σου | έβγαλες τα πρόσωπα
από την κόρα της αδιαφορίας | κοιτούσαν τριανταφυλλένιες ταπετσαρίες |
σίγουρα | ένας είχε το στεφάνι της υποψίας | και η άλλη, τα ψώνια της
φτώχιας | και στη μπάρα της μοναξιάς | πριν την έξοδο της στάσης |η
παρέα με αύριο, σε μπουκάλια αίματος | και παγάκια από χειρολαβές της
ελπίδας | και σ' όλους | και στους άλλους | με τα μηχανάκια | στις ράγες
των κρυμμένων μαχαιριών | έψαχνες πιθήκους | είχαν θυμό στην καλοσύνη |
φθηνή εφεύρεση |και ακολούθησες έναν | τον χειρότερο
alexmil (263)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου