το πρόσωπο σκουπίζεις με τις ρυτίδες μου

Paul Rumsey

τι
σου ζήτησα,

στον καπνό της ανάμνησης, 
να κρύψεις
τα λόγια
που κλέψαμε
από τα πλανόδια
όνειρα,

δεν έχω τα στίγματα της πανσελήνου απάντησες,

νόμιζα
πως ήσουν
δεμένη στη κλωστή
της,

όμως, 

στον πόλεμο είχες αιχμαλωτίσει
έναν άγνωστο,
ξέθαψες κι ένα μπουκάλι με ερωτικά βλέμματα,
βρήκες και δυο
ποτήρια χειλιασμένα
από
ανώνυμο
έρωτα

και

κατάλαβα,
με την ανταύγεια μιλούσες,:
στη σταγόνα
του λυκίσιου φεγγαριού    

alexmil (302)