πεινούσαν οι καβαλάρηδες των υπογείων / ψηνόταν το σκοτάδι / στη φωτιά της σιωπής τους / και οι λέξεις / τα χείλια κλείδωναν στις αναμνήσεις / τι να πουν για τα ίχνη των ποντικιών /ή για τις χαρούμενες φωνές της μούχλας / που φύτρωνε στον υγρό φόβο των ματιών τους / κουβάρια από δάκρυα / στις κατακόμβες των ιδιοκτητών / με τα ηλεκτροδοτημένες φλέβες / να βασανίζουν τις σάρκες / με το πεθαμένο αίμα / ζωντανών αφεντικών / και να κρύβονται στην επιφάνεια οι υποσχέσεις / για τους άλλους / σε φαγωμένα λάβαρα / σε σφηνωμένα φεγγάρια / στις ματιές των σερβιτόρων της λήθης / σε τρακαρισμένες μούρες / με χέρια από παρατημένα καρότα / και όλοι να τρέχουν / θηράματα / και οι κάτω / και οι πάνω / από τα ένστολα των αφεντικών αξεσουάρ / και να κοιτούν μικρά παιδιά από τις κόγχες των γονιών / και να σκύβουν τη φυγή τους / τη χειροβομβίδα χαϊδεύοντας στη τσέπη / υπόλοιπο από την προηγούμενη ζωή /
alexmil (282)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου