διακόπτες από σάρκα

εκτός
χρόνου;

γιατί ακόμη,

περνούσα με το φως
του χθες;
πεζός,
σέρνοντας, 
ότι μου άφησες
στη φλεγμονή της φυγής σου;

ας

το,
εντός χρόνου
οι πάνινες κούκλες
και ο στιγμιαίος
καφές
της μοναξιάς σου:

στην άδεια θέση των αναστεναγμών,

ένα

ημερολόγιο,
που σύντομα
θα μάθεις να κοιτάς

alexmil (277)