 |
| Paul Rumsey |
λευκά πουλιά σε μαύρη ζάχαρη / μια πετσέτα κρεμασμένη από το φεγγάρι / και συ, να σκάβεις στο νερό του χρόνου / για να βρεις την τρύπα που στάζει χώμα στο αίμα της θλίψης σου / είναι τα γενέθλια των δακρύων / και στο λερωμένο ποτήρι του παραμυθιού / αυτό που μαύρισε στη φλόγα του σπίρτου της απουσίας / ν’ αναζητάς τον καπνό / λειωμένο στις αποδημητικές λέξεις / που με φτερά λαξευμένα στο μάρμαρο της απουσίας / σε λογχεύουν / στα χέρια που πρόδωσαν τα χάδια / στα χείλη που σφράγισαν τον έρωτα στα σπλάχνα του μαρασμού/
πήρες την απάντηση της φωνής / ξέβγαζε η πρίζα του χθες /
και την κάρφωσες στο λευκό της ματιάς / λόγχη σιδερένιων δακρύων / η τιμωρία σου /
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου