Leo Twikler |
και μετά / αφού την άλειψες με το σκοτάδι του πόθου της /
και της ψιθύρισες λέξεις απόκρυφες / την δάγκωσες με τους αλήτες που ροκάριζαν
στα χείλη σας / την πρώτη σταγόνα ματωμένης ηδονής / και μετά τη δεύτερη /
ώσπου κοκκίνησαν τα στόματα / και στο μαχαίρι της απιστίας / τη θέλεις πόρνη /
κι αυτή βιαστή / και της λύγισες τη σάρκα / χωρίς να την ξεντύσεις από την
ενοχή / με τον ιδρώτα της λερώνοντας τις κρυφές γραμμές του ερωτισμού / και την
έσκυψες κι άλλο / στην στάση τετράποδου θηλαστικού / και με τη γνώση του
επιβήτορα / που ορθώνει το αίμα στο σπέρμα της πεινασμένης σποράς / πέρασες
πρώτα με το λιγωμένο δάκτυλο / στο σάλιο σου / τη γεύση της μαγικής σχισμής /
και με λυσσασμένη ορμή / πιάνοντας τις ανοιγμένες καμπύλες του θερισμού /
εισχώρησες στη λάβα της / στο καυλωμένο ηφαίστειο της μοναχικής της ψυχής
ναι, οι κραυγές να φωνάζουν στη σιωπή των βογγητών / όλο και πιο βαθιά / και
γουλιές τα υγρά / να χυμούν να καταλάβουν / τις πυρωμένες πλαγιές / που
παραδομένες στον παράδεισο του οργασμού / απελευθέρωναν σπασμούς από χάδια και
κεραυνούς / στην έκρηξη του σπέρματος / στα βάθη του άγνωστου ωκεανού
alexmil (301)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου