ο ιστός στον ιστό της σάρκας σου

Paul Rumsey

θα
σου πω,  
για το τέλος του τέλους 
και για το φλεγόμενο
πυρσό
της νύκτας,
που σκαλίζει
το γρανίτη του κόλπου:

μια

τρύπα
στο μάτι του νεροχύτη, 
ένα βαρυφορτωμένο φτερό
στο πρωινό
πτηνό
και η φυγή
με τους άστεγους λεγεωνάριους
στη ισορροπία
του
σύμπαντος:

ο θάνατος,
στην αφετηρία της άλλης μέρας,
με το αστικό
του παραμυθιού
στον κύκλο
της διαδρομής, 

ακριβώς,
αέναα,
μέχρι να λειώσει η ορειχάλκινη σφαίρα
στο αίμα
του χρόνου,
ίσως και αν η επανάσταση
φυτεύσει
σκαλοπάτια
προς την κόλαση,

κάπως

έτσι η αρχή της έναρξης,
στου
τέλους
το  υψωμένο
δάκτυλο 

alexmil (304)